6 Kasım 2008 Perşembe

losing my religion



mürvet = annem...

günün biri
ben diim 5 ay sen de 7
ne biliim işte...
bigün annem böyle telefona sarıldı yanımda.
nedir derdi demeye kalmadan bana ''diyanet işlerini arıyorum artık dayanamicam'' dedi..
...
noluyo diye soramadan başladı konuşmaya ...

- 'iyi günler' dedi.
''ben şenesenevler mahallesinde oturuyorum ve burda bi cami var, sabahları imam o kadar kötü ezan okuyo ki insanın huzuru kaçıyo, insanın dinine saygı bırakmıyo alay ediyo resmen'' dedi...

demeye kalmadan sanırım ona diyanetten numara verdi adam dayanamadı..
verdii numara bizzat camiinin numarasıydı..
annem aradı hemen akabinde..

- alo şenesenevler camii mi ?
bilmiyorum siz misiniz ama sabahları şahit oluyorum hep, çok kötü ezan okuyo birisi, dalga geçer gibi... hayır yani dinine saygısı yok mu o insanın.. ezan nedir ? namaza davettir.. böyle mi davet edilir insan namaza bağıra çağıra !!

işte o an... O an her şey bitti benim gözümde.....
şöyle bi durdum, ordan uzaklaştım apar topar odama koştum...
6 aydır falan kendime gelemiyorum ve halen o imamın ezan okuduunu duydukça malesef kendimi gülmekten geri alamıyorum.

bence türkiyede tek bu :\

Hiç yorum yok: